“โอะ ใจเย็นหน่อยสิครับ”
ซึงฮยอนปรับท่าทางให้เหมาะกับการรับน้ำหนักตัวของอีกฝ่ายที่พุ่งเข้ามานั่งบนตักเขาอย่างรวดเร็ว คำพูดเมื่อตะกี๊ไม่มีความหมายใดๆต่อแจจิน ทั้งคู่แลกรสจูบกัน...ครั้งนี้อาจไม่หนักหน่วงเท่ารอบก่อนหน้าที่ห้องน้ำบริษัท
“เราห่างกันยังไม่ถึงวัน แต่ ทำไมชั้นโคตรคิดถึงนายเลย”
“ผมยิ่งกว่าคิดถึงอีก ผมอย---” ริมฝีปากบางถูกนิ้วมือหนึ่งวางทับเป็นความหมายว่าอย่าเพิ่งพูดอะไรต่อ
“ชั้น อยากอาบน้ำ”
ลูกศิษย์หนุ่มของแจจินถูกฉุดพาเข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ข้างๆกันกับห้องนอน กามอารมณ์ที่กำลังก่อตัวสั่งการให้ซึงฮยอนคว้าครูของเขาเข้ามากอดจากด้านหลังโดยไม่สนว่าอีกคนกำลัง ทำทีเป็น ง่วนอยู่กับการเปิดน้ำใส่อ่าง
“ผมถอดให้นะ”
เพียงไม่กี่วินาที ท่อนล่างของดาราหนุ่มก็เหลือแค่ชั้นในตัวเดียว แจจินไม่รอช้าหันกลับไปแกะกระดุมเชิ้ตให้อีกคนด้วย แต่ยังไม่ทันเสร็จดีเขาก็ถูกดึงไปจูบอีกรอบ
“ทำ… ต่อสิครับ” คนเด็กกว่าออกคำสั่ง
ไม่ง่ายเลยนะที่จะต้องบังคับมือตัวเองให้แกะกระดุมเสื้อต่อในขณะที่อวัยวะด้านล่างของเขาก็กำลังถูกล้วงลูบไปพร้อมกัน
“ครูครับ อ้าปาก” หลังจากที่ทุกอย่างหล่นไปกองอยู่กับพื้นแล้ว ซึงฮยอนกดไหล่แจจินให้นั่งลงบนขอบอ่างอาบน้ำก่อนจะรีบปลดซิปกางเกงและหยิบเอาบางสิ่งออกมา…
“อือ...”
อย่างว่าง่าย
แจจินอ้าปากรับของชิ้นนั้นเข้าไปอย่างว่าง่าย
“ระหว่างเรารอน้ำเต็มอ่าง” คนที่ยืนอยู่พูดขึ้นขณะพยายามดันตัวเองเข้าไปจนสุดความยาว “ช่วยผมสักรอบ นะครับครู”
ทีแรกซึงฮยอนควบคุมจังหวะเองทั้งหมด แต่ในตอนนี้เขากลับเป็นฝ่ายที่ต้องยืนอยู่นิ่งๆ ความเป็นชายถูกกอบกุมด้วยมือและโพรงปากที่ชักรูดมันเข้าออก…อย่างเร็วและแรง
“แจจินอ่า เร็วเข้าสิ”
เนื่องจากทั้งคู่แค่ต้องการจะฆ่าเวลา การปรนเปรอครั้งนี้จึงต้องทำแข่งกับสายน้ำอุ่นที่พวยพุ่งออกมาเติมเต็มภาชนะใบใหญ่
ปริมาณน้ำใกล้ถึงจุดพอเหมาะเต็มที เช่นเดียวกับความต้องการของใครบางคนที่กำลังจะสำเร็จเสร็จแต่ไม่สิ้น เมื่อรับรู้ได้ ซึงฮยอนผลักแจจินด้วยแรงจำนวนไม่น้อย ร่างของครูสอนแอคติ้งร่วงหงายลงไปอยู่ในอ่างอาบน้ำ
เขาก้าวขาลงอ่างตามไปติดๆ
"...ข้างนอกได้มั้ย” แจจินขยับไปที่ขอบอ่างฝั่งตรงข้ามก่อนจะกล่าวเป็นเชิงขอร้อง
จะในหรือนอกก็ไม่ใช่ปัญหา
หลังจากทั้งคู่ย้ายตัวเองมาอยู่ในอ่างอาบน้ำที่เต็มไปด้วยฟองโฟม บทบาทตรงนั้นก็กลับไปเป็นของเจ้าตัว ซึงฮยอนยืนโน้มร่างไปใกล้แจจินจัดการทำหน้าที่ส่วนที่เหลือจนเสร็จ ใบหน้าเรียวที่เชิดหงายรอรับรางวัลสำหรับความพยายามอยู่ถึงกับสะดุ้งตกใจเพราะไม่คิดว่ามันจะมาเร็วขนาดนี้...
ซึงฮยอนเองก็ไม่ส่งสัญญาณว่าเขาไปถึงจุดนั้นแล้ว
“อ๊ะ”
ของเหลวไม่ค่อยเหลวพุ่งกระเด็นเปื้อนหน้าเปรอะกายส่วนที่โผล่พ้นเขตฟองสบู่ บางส่วนกระดอนไหลลงไปผสมกับน้ำในอ่าง มือหนายังคงบีบเค้นมันออกมาเรื่อยๆ คนข้างล่างก็แอบเผยอปากรับส่วนเศษของความสำเร็จนั้น...ถึงจะเป็นคนบอกเองว่าให้หลั่งนอกก็เถอะ
รอบแรกผ่านพ้นไป ทั้งสองได้อาบน้ำด้วยกันจริงๆเสียที
“ครูมีเบอร์ผมด้วยอะ” เด็กหนุ่มประคองร่างของนักแสดงรุ่นพี่ที่ตอนนี้เขยิบขึ้นมานั่งอยู่บนตักเขาอีกแล้ว
“ทำไมล่ะ แปลกเหรอ” แจจินเบียดตัวเองเข้าถูไถกับอีกคนอย่างมีเป้าหมายแน่ชัด
“อย่างกะ พวกสตอล์คเกอร์” พูดไป ซึงฮยอนก็ลูบไล้ร่องรอยการจับจองที่เขาสร้างไว้เมื่อเช้าไปด้วย จากนั้นถือวิสาสะประทับอีกจุดที่ใต้สันกราม
“อือ… ถ้าเป็นละสุดท้ายได้ขนาดนี้ ชั้นก็โอเคนะ”
.
.
.
เวลาผ่านไปไม่นานนัก และก็เป็นอีกครั้งที่ของเหลวในอ่างไม่ได้มีแค่น้ำกับสบู่
.
.
.
.
ชำระร่างกายเสร็จสรรพ คนตัวสูงกว่าเอี้ยวคว้าผ้าขนหนูผืนใหญ่มาห่อพวกเขาทั้งคู่ไว้ แจจินที่เพิ่งจะได้ปลดปล่อยเงยหน้าทำตาแป๋วมองเขาผ่านเข้าไปในเลนส์แว่นตานั้น
“ซึงฮยอน ชั้นอยากอ้อนนายทั้งคืน” ร่างเล็กในอ้อมกอดพูดเสียงอ่อยขณะอีกคนกำลังซับหยดน้ำบนตัวให้
จู่ๆเขาก็ได้รับสายตาที่ดูเหมือนจะคาดหวังกับสิ่งที่ตนกล่าวไปเมื่อครู่
ต้องเริ่มตั้งแต่ตอนนี้เลยสินะ
ก็ได้
“พาไปที่เตียงหน่อยสิ” แขนเรียวโอบรอบคอเตรียมพร้อม ผ้าขนหนูหมดความสำคัญแล้ว ซึงฮยอนทำการพิสูจน์ว่าถึงเขาจะผอมแห้งแต่ก็แข็งแรง ลูกศิษย์หนุ่มอุ้มคุณครูของตัวเองไปวางบนเตียงนอนนุ่ม จัดแจงคร่อมทับร่างนั้นไว้ราวกับจะไม่ยอมให้ลุกหนีไปไหน
ติ๊ด
“อะไรน่ะ” ซึงฮยอนหันขวับไปหาต้นตอของเสียงซึ่งดังมาจากชั้นวางทีวีปลายเตียง “ครู เปิดเว็บแคมเหรอ”
“อื้อ อายรึเปล่า”
ใบหน้าเปื้อนยิ้มด้านบนส่ายไปมาก่อนจะก้มลงสร้างความสุขให้แจจินต่ออย่างไม่สนใจอะไรอีก ดีไม่ดีซึงฮยอนอาจรู้ว่าแจจินกำลังทดสอบเขา…
จะมาเป็นดาราหนัง AV ถ้ามัวแต่เขินนู่นนี่ก็จบกันแหละเนอะ
“เว็บอะไร” ปากที่ขบเม้มก้อนเนื้อสีเข้มบนหน้าอกด้านขวาอยู่เอ่ยถามขึ้น
“จะตามไปดูสินะ”
“ไม่กลัวคนจำได้เหรอ”
“ไม่หรอก...” คนตอบพยายามผลักและดันอีกฝ่ายให้ย้ายลงไปข้างล่างบ้าง “ได้เทคนิกเบลอภาพมาจากคนใกล้ตัว”
“ใกล้ตัวแค่ไหน เคยพามาบนเตียงนี้ด้วยรึเปล่า”
อยู่ดีๆก็แสดงมุมหึงหวงออกมาซะงั้น
“ไม่ อะ...”
ร่างของแจจินถูกพลิกหันให้นอนคว่ำ สะโพกเล็กยกขึ้นโดยอัตโนมัติพร้อมกับที่ฝ่ามือหนายื่นมาคว้าจับบังคับทิศทางให้ถูกเหมาะ
“ฮื่อ...” แผ่นหลังเนียนเสียววาบเมื่ออีกคนวาดไล้ริมฝีปากไปมาบนนั้น
หัวใจของแจจินเต้นรัวจนเจ้าตัวแทบทนไม่ไหว
“ชั้นอยากเป็นของนาย ซึงฮยอน อยากตั้งแต่เห็นหน้านายครั้งแรก อ๊า..!” เขาสารภาพหมดเปลือกแต่อีกคนเหมือนจะไม่ได้ตั้งใจฟัง สองนิ้วยาวยัดแทงเข้าไปเปิดขยายช่องทางอย่างรีบร้อน
คุณครูหนุ่มร้องตะโกนเสียงหลงในจังหวะเดียวกันกับที่ของในนั้นขยับเคลื่อนเข้าไปจนสุด ไม่เพียงเท่านี้ แจจินยังต้องตกใจกับแรงงับกัดอันหนักหน่วงบนบ่า
ใช่ ซึงฮยอนกัดเขา
“ครูครับ...” เด็กหนุ่มครางเรียกทั้งๆที่ฟันคมก็ยังขบงับผิวหนังตรงนั้นอยู่
“เลิกเรียกกันแบบนี้เถอะ!
ชั้นไม่อยากเป็นแค่ครูของนายอีกแล้ว!”
ซึงฮยอนถอดถอนนิ้วของตัวเองออก จับบั้นท้ายทั้งสองแยกแหกแล้วดันแก่นกายของตนเองเข้าไปแทน ไม่สนแล้วว่าจะต้องสร้างความเคยชินกับสิ่งนั้นให้แจจินเสียก่อน
คนข้างล่างถูกโยกขย่มอย่างบ้าคลั่ง จุดที่ถูกกัดเริ่มทวีความปวดเพราะยิ่งซึงฮยอนรู้สึกว่าตัวเองแน่นคับ เขาก็ยิ่งเพิ่มแรงกัดให้มากขึ้น แต่ไม่ว่ายังไงแจจินก็เลือกที่จะเก็บซ่อนความรู้สึกเจ็บระบมนั้นไว้ เขาต้องการแค่ทำให้ซึงฮยอนมีความสุข และมีความสุขไปด้วยกันกับซึงฮยอน จังหวะความเร็วยังไม่ถูกลดหย่อนแต่ร่างสูงเริ่มรู้ว่าภายในร่างกายของอีกคนเปิดรับเขาแล้ว ความอึดอัดที่มีในช่วงแรกค่อยๆหายไป น้ำลายที่เยิ้มไหลออกมาในปริมาณมากท่วมเคลือบแผลกัดสีแดงคล้ำ
แจจินไม่ได้ว่าอะไร ซึ่งนั่นแหละที่ทำให้ซึงฮยอนรู้สึกผิด เขาเลียเก็บกวาดน้ำสีใสของตัวเองให้อย่างแผ่วเบา แต่แผลสดเวลาสัมผัสโดนกับอะไรก็ต้องเจ็บแสบเป็นธรรมดา อีกฝ่ายแอ่นหลังหนีเขาอย่างกล้าๆกลัวๆ จะกล่าวขอโทษก็เกรงจะขัดอารมณ์ เด็กหนุ่มตัดสินใจประทับจูบอ่อนโยนที่บริเวณใกล้เคียงแทน
“ซึงฮยอน...” แจจินร้องหาเขาพร้อมยกชูบั้นท้ายของตัวเองให้สูงขึ้นกว่าเดิม
เป็นไปตามที่หวัง ความสนใจถูกหันเบนกลับมายังจุดร่วมรักของทั้งคู่
“อ๊ะ… ซึง…”
คราวนี้ซึงฮยอนกลับเปลี่ยนใจลดจังหวะให้ช้าลง
“ผมรักคุณนะ”
“ห้ะ อ๊ะ... ไงนะ”
“ผมรักคุณ แจจิน”
ทำไมในประโยคบอกรักประโยคนี้มันดูไม่มีความรู้สึกรักที่แท้จริงปนอยู่เลย
แต่ น้ำเสียงของเขาก็ฟังดู... คุ้นแปลกๆ
“ผม ดีใจนะ ที่คุณก็ชอบผม” ซึงฮยอนกระแทกตัวแรงขึ้น เสียงซี้ดซ้าดดังคละเคล้าไปกับเสียงร้องครางไม่ได้ศัพท์ของแจจินที่ขี้เกียจมาคิดหาคำตอบแล้วว่าทำไมเด็กนี่ถึงพูดแบบนั้นกับเขา
และแล้วก็จบสิ้นการรอคอย ช่องทางเข้าออกถูกเติมเต็มด้วยน้ำรักสีขาวขุ่น แม้จะไม่ได้ถึงจุดสุดยอดไปพร้อมกันแต่ฝ่ายที่ยังรออยู่ก็รู้สึกดี
ร่างเหนื่อยหอบถูกพยุงให้ลุกขึ้นนั่ง ซึงฮยอนกอดแจจินจากข้างหลังอย่างเอาใจ
“แจจินครับ” เขาจับส่วนอ่อนไหวของอีกคนลูบอย่างเบามือก่อนจะยื่นหน้าไปกระซิบที่ข้างหู “บอกมา อยากให้ผมทำอะไร”
“อืม... บอกว่ารักชั้นอีกรอบสิ”
ศีรษะที่ซบอยู่บนไหล่ขยับเล็กน้อย มือขวายังคงเล่นอยู่กับแก่นกายของเขา เด็กหนุ่มสร้างความเสียวซ่านแก่แจจินอีกครั้งด้วยการขบเลียที่จุดไวสัมผัสอย่างติ่งหูจนเปียกชุ่ม
ขาแว่นเย็นเฉียบแนบชิดต้นคอ ฝ่ามืออุ่นที่กอบกำสิ่งนั้น และเสียงกระซิบบอกรักอันสั่นเครือทำให้ร่างเปลือยเปล่าในอ้อมกอดที่กำลังโดนกระทำอยู่นี้แทบจะนั่งเฉยๆไม่ได้
ซึงฮยอนทึกทักเอาว่าเสียงกระสันที่ดังขึ้นเป็นระยะคือตัวบ่งบอกความพึงพอใจของแจจิน
ซึ่ง เขาอยากให้มันดังขึ้นอีก
“ไหน ใครพูดว่าอยากอ้อนผมทั้งคืน” เด็กหนุ่มพรมจูบโหนกแก้มชื้นเหงื่อ
แจจินหัวเราะเบาๆในลำคอ
“ซึงฮยอน… ถ้าไม่รวมเรื่องงาน… อ๊ะ” คำพูดขาดช่วงเพราะคนที่ฟังอยู่แกล้งเพิ่มแรงบีบดึงกับตรงนั้น
“ครับ ไงต่อ”
“ให้… ให้ชั้นเป็นของนายแค่คนเดียวนะ”
ซึงฮยอนหันมองปากฉ่ำที่เผยอออกมาเล็กน้อยอย่างเอ็นดู (ถึงแม้ว่าเขาจะมีอายุน้อยกว่าแจจิน) ก่อนจะโน้มหน้ามอบจูบอันเร่าร้อน
“อือ…”
คนตัวเล็กกว่าถูกดันให้นอนหงาย ปากบางไล่ประทับจุมพิตลงมายังเบื้องล่างเรื่อยๆระหว่างที่เขาลดมือไปจับขาทั้งสองข้างให้ตั้งชันกับที่นอน ความอบอุ่นเข้าครอบงำของรักของแจจิน แขนที่ยาวเก้งก้างคว้าเกี่ยวขาอ่อนของอีกฝ่ายไว้เป็นหลักยึดในขณะที่ศีรษะเริ่มผงกขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ
เสียงร้องครางถูกส่งออกมาอย่างทรมาน
“เร็วเข้า… อีกนิด”
แจจินเกร็งไปทั้งร่างกายส่วนล่างที่ล้วนกำลังถูกแขนและปากตอดตวัดรัดแน่น คนที่ทำให้เขาเปลี่ยนท่าจากนอนมาเป็นนั่ง สองขาเรียวถูกยกพาดบ่าเลยยาวไปด้านหลัง อะไรที่อยู่ในปากก็ยังคงอยู่ในปาก ช่วงกลางลำตัวที่ไม่ได้เอนนาบไปกับเตียงกระตุกอย่างรุนแรง ของหวานรอบสองของดาราหนุ่มที่พ่วงตำแหน่งครูสอนแอคติ้งถูกฉีดอัดเข้าไปในโพรงปากของนักแสดงหน้าใหม่ที่ยังครอบครองส่วนนั้นไว้อยู่
ไม่ว่าจะด้วยปริมาณที่เยอะเกินหรืออีกคนเก็บกลืนไม่ทัน น้ำคาวเนื้อข้นบางส่วนไหลเยิ้มเกาะขอบปากของหนุ่มแว่นร่างผอม เป็นภาพที่แจจินแอบคิดในใจว่า... อยากถ่ายรูปเก็บไว้
ซึงฮยอนค่อยๆคายอวัยวะนั้นออก มือจับส่วนปลายที่ยังมีของเหลวซึมออกมาบ้างถูวนไปมากับริมฝีปากของตัวเอง
แล้วมันก็ทำให้ยิ่งดูเลอะเข้าไปใหญ่
“ทำอะไรของนาย”
“อร่อย” ซึงฮยอนตอบไม่ตรงคำถาม แต่นั่นทำให้คนได้ยินยิ้มออกมาอย่างเขินๆ
“ทะลึ่ง”
สายตาซุกซนภายใต้เลนส์แว่นมองมายังเขา แจจินรู้ตัวว่าถูกคนที่นอนเกยคางสบายใจอยู่บนหน้าท้องจ้องอยู่ตลอด
“เป็นไงบ้างครับครูแจจิน”
“...”
“ให้คะแนนผมหน่อยสิ”
จะบ้าเหรอ ให้คะแนนอะไร
ไอ้ที่เขาบอกว่าต้องติวเพิ่มนั่นมันก็แค่ข้ออ้างชวนซึงฮยอนขึ้นคอนโดเท่านั้นเอง
“ง่า เรียน เสร็จ แล้วก็ต้องประเมินผลไม่ใช่เหรอครับ” เด็กหนุ่มถามด้วยสีหน้าไร้เดียงสา
แจจินหัวเราะลั่น ลุกขึ้นจากเตียงพาร่างล่อนจ้อนของตัวเองออกไปนอกห้อง เล่นเอาซึงฮยอนที่ยังนอนอยู่เฉยๆงงเป็นไก่ตาแตก
“เฮ้ย จะไปไหนอะ” คนที่ยังตามความคิดเขาไม่ทันพูดเสียงดังตามหลัง
“ถามหน่อย” ดารารุ่นพี่ตะโกนตอบ “ใครบอกนายว่าเราเรียนเสร็จแล้ว”
“ซึงฮยอน ชั้นอยากอ้อนนายทั้งคืน” ร่างเล็กในอ้อมกอดพูดเสียงอ่อยขณะอีกคนกำลังซับหยดน้ำบนตัวให้
จู่ๆเขาก็ได้รับสายตาที่ดูเหมือนจะคาดหวังกับสิ่งที่ตนกล่าวไปเมื่อครู่
ต้องเริ่มตั้งแต่ตอนนี้เลยสินะ
ก็ได้
“พาไปที่เตียงหน่อยสิ” แขนเรียวโอบรอบคอเตรียมพร้อม ผ้าขนหนูหมดความสำคัญแล้ว ซึงฮยอนทำการพิสูจน์ว่าถึงเขาจะผอมแห้งแต่ก็แข็งแรง ลูกศิษย์หนุ่มอุ้มคุณครูของตัวเองไปวางบนเตียงนอนนุ่ม จัดแจงคร่อมทับร่างนั้นไว้ราวกับจะไม่ยอมให้ลุกหนีไปไหน
ติ๊ด
“อะไรน่ะ” ซึงฮยอนหันขวับไปหาต้นตอของเสียงซึ่งดังมาจากชั้นวางทีวีปลายเตียง “ครู เปิดเว็บแคมเหรอ”
“อื้อ อายรึเปล่า”
ใบหน้าเปื้อนยิ้มด้านบนส่ายไปมาก่อนจะก้มลงสร้างความสุขให้แจจินต่ออย่างไม่สนใจอะไรอีก ดีไม่ดีซึงฮยอนอาจรู้ว่าแจจินกำลังทดสอบเขา…
จะมาเป็นดาราหนัง AV ถ้ามัวแต่เขินนู่นนี่ก็จบกันแหละเนอะ
“เว็บอะไร” ปากที่ขบเม้มก้อนเนื้อสีเข้มบนหน้าอกด้านขวาอยู่เอ่ยถามขึ้น
“จะตามไปดูสินะ”
“ไม่กลัวคนจำได้เหรอ”
“ไม่หรอก...” คนตอบพยายามผลักและดันอีกฝ่ายให้ย้ายลงไปข้างล่างบ้าง “ได้เทคนิกเบลอภาพมาจากคนใกล้ตัว”
“ใกล้ตัวแค่ไหน เคยพามาบนเตียงนี้ด้วยรึเปล่า”
อยู่ดีๆก็แสดงมุมหึงหวงออกมาซะงั้น
“ไม่ อะ...”
ร่างของแจจินถูกพลิกหันให้นอนคว่ำ สะโพกเล็กยกขึ้นโดยอัตโนมัติพร้อมกับที่ฝ่ามือหนายื่นมาคว้าจับบังคับทิศทางให้ถูกเหมาะ
“ฮื่อ...” แผ่นหลังเนียนเสียววาบเมื่ออีกคนวาดไล้ริมฝีปากไปมาบนนั้น
หัวใจของแจจินเต้นรัวจนเจ้าตัวแทบทนไม่ไหว
“ชั้นอยากเป็นของนาย ซึงฮยอน อยากตั้งแต่เห็นหน้านายครั้งแรก อ๊า..!” เขาสารภาพหมดเปลือกแต่อีกคนเหมือนจะไม่ได้ตั้งใจฟัง สองนิ้วยาวยัดแทงเข้าไปเปิดขยายช่องทางอย่างรีบร้อน
คุณครูหนุ่มร้องตะโกนเสียงหลงในจังหวะเดียวกันกับที่ของในนั้นขยับเคลื่อนเข้าไปจนสุด ไม่เพียงเท่านี้ แจจินยังต้องตกใจกับแรงงับกัดอันหนักหน่วงบนบ่า
ใช่ ซึงฮยอนกัดเขา
“ครูครับ...” เด็กหนุ่มครางเรียกทั้งๆที่ฟันคมก็ยังขบงับผิวหนังตรงนั้นอยู่
“เลิกเรียกกันแบบนี้เถอะ!
ชั้นไม่อยากเป็นแค่ครูของนายอีกแล้ว!”
ซึงฮยอนถอดถอนนิ้วของตัวเองออก จับบั้นท้ายทั้งสองแยกแหกแล้วดันแก่นกายของตนเองเข้าไปแทน ไม่สนแล้วว่าจะต้องสร้างความเคยชินกับสิ่งนั้นให้แจจินเสียก่อน
คนข้างล่างถูกโยกขย่มอย่างบ้าคลั่ง จุดที่ถูกกัดเริ่มทวีความปวดเพราะยิ่งซึงฮยอนรู้สึกว่าตัวเองแน่นคับ เขาก็ยิ่งเพิ่มแรงกัดให้มากขึ้น แต่ไม่ว่ายังไงแจจินก็เลือกที่จะเก็บซ่อนความรู้สึกเจ็บระบมนั้นไว้ เขาต้องการแค่ทำให้ซึงฮยอนมีความสุข และมีความสุขไปด้วยกันกับซึงฮยอน จังหวะความเร็วยังไม่ถูกลดหย่อนแต่ร่างสูงเริ่มรู้ว่าภายในร่างกายของอีกคนเปิดรับเขาแล้ว ความอึดอัดที่มีในช่วงแรกค่อยๆหายไป น้ำลายที่เยิ้มไหลออกมาในปริมาณมากท่วมเคลือบแผลกัดสีแดงคล้ำ
แจจินไม่ได้ว่าอะไร ซึ่งนั่นแหละที่ทำให้ซึงฮยอนรู้สึกผิด เขาเลียเก็บกวาดน้ำสีใสของตัวเองให้อย่างแผ่วเบา แต่แผลสดเวลาสัมผัสโดนกับอะไรก็ต้องเจ็บแสบเป็นธรรมดา อีกฝ่ายแอ่นหลังหนีเขาอย่างกล้าๆกลัวๆ จะกล่าวขอโทษก็เกรงจะขัดอารมณ์ เด็กหนุ่มตัดสินใจประทับจูบอ่อนโยนที่บริเวณใกล้เคียงแทน
“ซึงฮยอน...” แจจินร้องหาเขาพร้อมยกชูบั้นท้ายของตัวเองให้สูงขึ้นกว่าเดิม
เป็นไปตามที่หวัง ความสนใจถูกหันเบนกลับมายังจุดร่วมรักของทั้งคู่
“อ๊ะ… ซึง…”
คราวนี้ซึงฮยอนกลับเปลี่ยนใจลดจังหวะให้ช้าลง
“ผมรักคุณนะ”
“ห้ะ อ๊ะ... ไงนะ”
“ผมรักคุณ แจจิน”
ทำไมในประโยคบอกรักประโยคนี้มันดูไม่มีความรู้สึกรักที่แท้จริงปนอยู่เลย
แต่ น้ำเสียงของเขาก็ฟังดู... คุ้นแปลกๆ
“ผม ดีใจนะ ที่คุณก็ชอบผม” ซึงฮยอนกระแทกตัวแรงขึ้น เสียงซี้ดซ้าดดังคละเคล้าไปกับเสียงร้องครางไม่ได้ศัพท์ของแจจินที่ขี้เกียจมาคิดหาคำตอบแล้วว่าทำไมเด็กนี่ถึงพูดแบบนั้นกับเขา
และแล้วก็จบสิ้นการรอคอย ช่องทางเข้าออกถูกเติมเต็มด้วยน้ำรักสีขาวขุ่น แม้จะไม่ได้ถึงจุดสุดยอดไปพร้อมกันแต่ฝ่ายที่ยังรออยู่ก็รู้สึกดี
ร่างเหนื่อยหอบถูกพยุงให้ลุกขึ้นนั่ง ซึงฮยอนกอดแจจินจากข้างหลังอย่างเอาใจ
“แจจินครับ” เขาจับส่วนอ่อนไหวของอีกคนลูบอย่างเบามือก่อนจะยื่นหน้าไปกระซิบที่ข้างหู “บอกมา อยากให้ผมทำอะไร”
“อืม... บอกว่ารักชั้นอีกรอบสิ”
ศีรษะที่ซบอยู่บนไหล่ขยับเล็กน้อย มือขวายังคงเล่นอยู่กับแก่นกายของเขา เด็กหนุ่มสร้างความเสียวซ่านแก่แจจินอีกครั้งด้วยการขบเลียที่จุดไวสัมผัสอย่างติ่งหูจนเปียกชุ่ม
ขาแว่นเย็นเฉียบแนบชิดต้นคอ ฝ่ามืออุ่นที่กอบกำสิ่งนั้น และเสียงกระซิบบอกรักอันสั่นเครือทำให้ร่างเปลือยเปล่าในอ้อมกอดที่กำลังโดนกระทำอยู่นี้แทบจะนั่งเฉยๆไม่ได้
ซึงฮยอนทึกทักเอาว่าเสียงกระสันที่ดังขึ้นเป็นระยะคือตัวบ่งบอกความพึงพอใจของแจจิน
ซึ่ง เขาอยากให้มันดังขึ้นอีก
“ไหน ใครพูดว่าอยากอ้อนผมทั้งคืน” เด็กหนุ่มพรมจูบโหนกแก้มชื้นเหงื่อ
แจจินหัวเราะเบาๆในลำคอ
“ซึงฮยอน… ถ้าไม่รวมเรื่องงาน… อ๊ะ” คำพูดขาดช่วงเพราะคนที่ฟังอยู่แกล้งเพิ่มแรงบีบดึงกับตรงนั้น
“ครับ ไงต่อ”
“ให้… ให้ชั้นเป็นของนายแค่คนเดียวนะ”
ซึงฮยอนหันมองปากฉ่ำที่เผยอออกมาเล็กน้อยอย่างเอ็นดู (ถึงแม้ว่าเขาจะมีอายุน้อยกว่าแจจิน) ก่อนจะโน้มหน้ามอบจูบอันเร่าร้อน
“อือ…”
คนตัวเล็กกว่าถูกดันให้นอนหงาย ปากบางไล่ประทับจุมพิตลงมายังเบื้องล่างเรื่อยๆระหว่างที่เขาลดมือไปจับขาทั้งสองข้างให้ตั้งชันกับที่นอน ความอบอุ่นเข้าครอบงำของรักของแจจิน แขนที่ยาวเก้งก้างคว้าเกี่ยวขาอ่อนของอีกฝ่ายไว้เป็นหลักยึดในขณะที่ศีรษะเริ่มผงกขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ
เสียงร้องครางถูกส่งออกมาอย่างทรมาน
“เร็วเข้า… อีกนิด”
แจจินเกร็งไปทั้งร่างกายส่วนล่างที่ล้วนกำลังถูกแขนและปากตอดตวัดรัดแน่น คนที่ทำให้เขาเปลี่ยนท่าจากนอนมาเป็นนั่ง สองขาเรียวถูกยกพาดบ่าเลยยาวไปด้านหลัง อะไรที่อยู่ในปากก็ยังคงอยู่ในปาก ช่วงกลางลำตัวที่ไม่ได้เอนนาบไปกับเตียงกระตุกอย่างรุนแรง ของหวานรอบสองของดาราหนุ่มที่พ่วงตำแหน่งครูสอนแอคติ้งถูกฉีดอัดเข้าไปในโพรงปากของนักแสดงหน้าใหม่ที่ยังครอบครองส่วนนั้นไว้อยู่
ไม่ว่าจะด้วยปริมาณที่เยอะเกินหรืออีกคนเก็บกลืนไม่ทัน น้ำคาวเนื้อข้นบางส่วนไหลเยิ้มเกาะขอบปากของหนุ่มแว่นร่างผอม เป็นภาพที่แจจินแอบคิดในใจว่า... อยากถ่ายรูปเก็บไว้
ซึงฮยอนค่อยๆคายอวัยวะนั้นออก มือจับส่วนปลายที่ยังมีของเหลวซึมออกมาบ้างถูวนไปมากับริมฝีปากของตัวเอง
แล้วมันก็ทำให้ยิ่งดูเลอะเข้าไปใหญ่
“ทำอะไรของนาย”
“อร่อย” ซึงฮยอนตอบไม่ตรงคำถาม แต่นั่นทำให้คนได้ยินยิ้มออกมาอย่างเขินๆ
“ทะลึ่ง”
สายตาซุกซนภายใต้เลนส์แว่นมองมายังเขา แจจินรู้ตัวว่าถูกคนที่นอนเกยคางสบายใจอยู่บนหน้าท้องจ้องอยู่ตลอด
“เป็นไงบ้างครับครูแจจิน”
“...”
“ให้คะแนนผมหน่อยสิ”
จะบ้าเหรอ ให้คะแนนอะไร
ไอ้ที่เขาบอกว่าต้องติวเพิ่มนั่นมันก็แค่ข้ออ้างชวนซึงฮยอนขึ้นคอนโดเท่านั้นเอง
“ง่า เรียน เสร็จ แล้วก็ต้องประเมินผลไม่ใช่เหรอครับ” เด็กหนุ่มถามด้วยสีหน้าไร้เดียงสา
แจจินหัวเราะลั่น ลุกขึ้นจากเตียงพาร่างล่อนจ้อนของตัวเองออกไปนอกห้อง เล่นเอาซึงฮยอนที่ยังนอนอยู่เฉยๆงงเป็นไก่ตาแตก
“เฮ้ย จะไปไหนอะ” คนที่ยังตามความคิดเขาไม่ทันพูดเสียงดังตามหลัง
“ถามหน่อย” ดารารุ่นพี่ตะโกนตอบ “ใครบอกนายว่าเราเรียนเสร็จแล้ว”
No comments:
Post a Comment