[OS] #YeodoBoys 'Call me Seunghyun...'

Genre:     A/U, Romance

Pairing:  Seunghyun x Byung-hun(aka L.Joe)

Rating:   PG-13

IT’S NOT THE FIRST TIME THAT WE MET

BUT THE LAST TIME THAT WE KISSED.

   การ์ดหน้าตึกผายมือไปทางประตูให้กับชายที่เพิ่งกระโดดออกมาจากแท็กซี่ โดยไม่ต้องมีการตรวจบัตรใด ๆ นักศึกษาหน้าตี๋รีบวิ่งลงไปยังชั้นล่างของคลับใต้ดิน เสียงดนตรีดังขึ้นเรื่อย ๆ ตามระยะห่างที่ลดลง กลิ่นควันกัญชาลอยฟุ้งไปทั่วห้องสี่เหลี่ยมขนาดไม่กี่ร้อยตารางเมตรซึ่งนั่นก็เป็นอะไรที่เขาชินเสียแล้วหลังย้ายถิ่นฐานมาอยู่ในนิวยอร์กได้นานเกือบสองปี

   มีแต่นักศึกษาด้วยกันทั้งนั้นที่มาที่นี่

   เว้นแต่ไอ้เจ้านั่น...ที่ยืนดีดกีต้าร์ทำหน้าเก๊กอยู่บนเวที

WHEN I DON’T KNOW WHO I SHOULD BE,

I EMULATE YOUR DIALECT.

   ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะมองเห็นกันแล้ว ไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้หมอนี่มันแอบเหล่สาวไปกี่คน แต่ตลอดสองนาทีที่เหลือยันท่อนสุดท้ายของเพลง เขาใช้เวลาทั้งหมดนั้นมองมาที่บยองฮอนคนเดียว

   “Why so late babe?”

   “You told me to arrive here by nine, but now it’s eight forty.”

   “I know but--”

   “Not my fault by the way. Your band started too early.”

   “Uh huh.”

   รอยยิ้มเจ้าเล่ห์นั่นดูไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย หนุ่มเกาหลีร่างเล็กเบนหน้าหนีไปทางอื่นแต่ดันสบตาเข้ากับซีเนียร์ชาวเดนมาร์กที่ตามตื๊อเขามาตั้งแต่คริสมาสต์ปีที่แล้ว


   “Argh, that cunt again?”

   “…”


   ควรจะพูดขอบคุณพระเจ้าสักหน่อยมั้ยที่แฟนลูกครึ่งของบยองฮอนทันสังเกตเห็นสีหน้าแตกตื่นนั้น


   “Come on, let’s get outa here.”

   คนตัวเล็กหมุนติ้วตามวงแขนที่อ้อมมาโอบไหล่ มือกีต้าร์ร่างใหญ่หันไปชูสัญลักษณ์หยาบคายใส่ศัตรูหัวใจต่างเชื้อชาติก่อนจะกอดคอพาเขาออกไปจากที่แห่งนี้ผ่านทางประตูสำหรับพวกนักดนตรี

   บยองฮอนไม่เคยได้อยู่ในคลับนานเกินชั่วโมง

   เพราะถ้าโดนใครจ้องหน่อยเดียวเจ้าคนขี้หวงเป็นต้องรีบเอาตัวยาหยีหนีไปซ่อนที่อื่นทุกครั้ง

.

.

.

.

   คราวนี้มากันไกลถึงอิตาเลี่ยนบาร์แห่งหนึ่งในย่านเซาธ์วิลเลจ ชาวนิวยอร์กหน้าใหม่ถึงกับหลุดขำออกมาหลังจากที่บริกรสาวสวยรับออเดอร์พวกเขาเสร็จและเดินจากไป

   “คุณพาผมมาเปลี่ยนบรรยากาศไกลมากเลยนะชอว์น” ภาษาที่ใช้ในการสนทนาถูกเปลี่ยนเมื่อทั้งสองอยู่ด้วยกันตามลำพัง คนพูดหันศีรษะสำรวจไปรอบ ๆ ร้านอาหารขนาดไม่ใหญ่แต่มีการตกแต่งด้วยสีทองดูหรูหราแล้วมากลับมาจบที่คู่สนทนาฝั่งตรงข้าม “ไม่ยักรู้ว่าสั่งไวน์แพง ๆ แบบนี้เป็นด้วย”

   “ก็ มันเป็นวิธีเอาใจพวกเศรษฐีที่คลาสสิกที่สุด”

   ร่างเล็กยักไหล่ให้กับสำเนียงเกาหลีแปล่ง ๆ และความปากคอเลาะร้ายเมื่อครู่ของชอว์น ถัดจากความเงียบตรงนี้ไม่นานนัก เครื่องดื่มคนรวยขวดใหญ่ก็ถูกนำมาเสิร์ฟที่โต๊ะ

   “ไหน ๆ ซะ นี่ก็เป็นเดทจริงจังเดทแรกของเรา” แฟนหนุ่มวัยสามสิบพูดพลางยื่นแก้วมาให้

   “...”

   “เมาให้พี่ดูหน่อยสิ”

.

.

.

.

   3 ชั่วโมงผ่านไป…

.

.

.

.

   “ซึงฮยอน คือชื่อเกาหลีของคุณเหรอ” ปลายนิ้วเรียวลูบไล้รอยสักอักษรฮันกึลบนหน้าอกข้างซ้ายของคนที่เขานอนทับอยู่ คำถามเมื่อครู่ถูกเอ่ยออกไปทั้ง ๆ ที่เจ้าตัวก็ไม่ได้มีสติรับรู้อะไรเท่าไหร่นัก

   “ไม่ใช่ นั่น ชื่อแฟนคนก่อนของชั้น”

   บยองฮอนสะอึกไปชั่วครู่ก่อนที่บรรยากาศแปลก ๆ ในห้องจะถูกทำลายด้วยเสียงหัวเราะของอีกฝ่าย

   “ฮ่า ๆ เชื่อจริงเหรอเนี่ย”

   “ไม่ตลกเลยนะ” ร่างไร้เสื้อผ้าทำท่าจะลุกออกไปแต่ดีที่คนข้างล่างรั้งไว้ทัน

   “ดีใจที่นายยังหวงชั้นนะ ฮันนี่” ชอว์นรีบคว้ากอดแฟนตัวเล็กเอาไว้ ผิวกายขาวเนียนแบบคนเอเชียบวกกับกลิ่นหอมจาง ๆ ของอิตาเลี่ยนไวน์ที่ยังหลงเหลือบนริมฝีปากบางกำลังปลุกกระตุ้นความต้องการของเขาขึ้นมาอีกรอบ

   “อื้อ...”

   ลมหายใจอุ่นของทั้งคู่ปะทะกันอย่างดุเดือด เสียงครางหวานเพิ่มระดังความดังหลังใครบางคนเริ่มต้นลวนลามและรุกล้ำเข้าไปในที่ทางเร้นลับเป็นหนที่สองของค่ำคืนนี้

   “ชอว์น-- อ๊ะ!”

   “Call me Seunghyun…

   only when I fuck you.”

-  จบ  -

#ฟิคกาวจ้า