ฟิควูบ ฮุนซึง เรื่องแรก *ปรบมือ*
Genre: Pwp, Yaoi
Pairing: Jonghun x Seunghyun
Rating: NC-17
⋯⋯⋯ ⋯⋯⋯ ⋯⋯⋯
THE ჻TOY
“อะไรกัน จนป่านนี้แล้วยังไม่ชินอีก”
“แค่สองครั้งเอง ฮยองจะให้ผมชินกับอะไรได้บ้างอะ”
สองร่างที่เกือบเปลือยเปล่านั่งเถียงกันอยู่ตรงขอบเตียง เจ้าของประโยคกึ่งเอ็ดกึ่งบ่นจ้องมองใบหน้ารุ่นน้องสมาชิกวงด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบายให้ออกมาดูไม่หยาบคาย
“ซึงฮยอน นายดูโตกว่าเมื่อก่อนเยอะเลยนะ” คนพูดขยับตัวเข้าไปใกล้อีกคนมากขึ้น มือขวาเอื้อมไปสัมผัสผิวกายบริเวณขาอ่อนหมายจะปลุกกระตุ้นอารมณ์ “โตทั้งตัว...ทั้งความคิด”
“มันก็ควรจะเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วไม่ใช่เหรอครับ”
ไม่เคยมีครั้งไหนที่ไม่ยอม ซึงฮยอนปล่อยให้รุ่นพี่หัวหน้าวงเข้าถึงทุกส่วนบนร่างกายของเขา ขายาวสองข้างอ้ากว้างออกคล้ายเป็นคำเชิญชวน ยิ่งไปกว่านั้น มือกีต้าร์รุ่นน้องยังเป็นฝ่ายรุกเข้าประกบปากจูบชเว จงฮุน ก่อนอีกต่างหาก
“อย่ามาแย่งหน้าที่ฮยองนะ”
ในจังหวะที่ทั้งคู่เคลื่อนริมฝีปากออกห่างจากกัน พี่ชายหุ่นล่ำออกคำสั่งด้วยภาษากายให้น้องชายเอนตัวหงายลงไปบนที่นอนก่อนจะถูกสองแขนแกร่งคุมขังไว้
“นายอ้วนขึ้นรึเปล่าเนี่ย ฮยองรู้สึกว่าต้องอ้าแขนกว้างขึ้นกว่าเดิม” จงฮุนแกล้งแซวเพราะรู้ว่าซึงฮยอนมักจะอ่อนไหวกับประเด็นเรื่องน้ำหนักตัว
“โวะ ถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้อง--”
“จุ๊ ๆ” รุ่นพี่ขี้แกล้งจิ๊ปากแล้วส่งยิ้มเอ็นดูไปให้ถึงแม้ว่าในใจจะแอบเป็นปลื้มที่เย้าแหย่เด็กโข่งคนนี้ได้สำเร็จ “ใครบอกว่าไม่ชอบอ่า”
ซงซาริของจงฮุนขมวดคิ้วตลอดเวลาที่อีกคนถอดกางเกงให้ ไม่ใช่เพราะไอ้เรื่องเมื่อกี๊หรอกนะ แต่เป็นเพราะสายตาหื่นกามที่มือกีต้าร์โซโล่ส่งมายังเขาที่นอนมองอยู่นี่ต่างหาก
“จะโป๊แล้วนะครับ แฮ่ะ” ปลายนิ้วเรียวเกี่ยวไปที่ขอบบอกเซอร์จากนั้นก็ดึงมันออกทันทีที่พูดจบ
ซึงฮยอนนึกอยากจะยกเท้าถีบยอดหน้าของรุ่นพี่จอมกะล่อนคนนี้นัก แต่ความคิดเหล่านั้นกลับกระจายหายไปอย่างรวดเร็วเมื่อได้เห็นเรือนร่างทั้งหมดของจงฮุน... อีกครั้ง
“ฮือ...”
“อะ ถึงกับครางเลยเหรอ ทงแซงอ่า”
รุ่นน้องร่างสูงสะดุ้งเล็กน้อยหลังจากเรียกสติกลับคืนได้ ขณะนี้คนแก่กว่ายื่นลำตัวเข้ามาจ่อด้านหน้าบริเวณนั้นเรียบร้อยแล้ว หัวใจของซึงฮยอนเต้นรัวแรงขึ้นไปอีกหลายเท่าจากเดิม
มันก็ตื่นเต้นเหมือนทุกครั้ง
ต้องการเหมือนทุกที
“คิดถึงร่างกายฟิต ๆ ของนายจัง” แก่นกายแข็งถูกจับถูไถไปมา ณ ทางเข้า เรียกดึงเอาความทรมานออกมาจากทั้งคู่
เพราะจงฮุนเองก็แทบทนไม่ไหวเมื่อได้เห็นปฏิกิริยาบิดเร่าของซึงฮยอน ใบหน้าเงยเชิดเปิดเผยลำคอขาวที่เขาปรารถนาอยากจะเข้าไปฝังร่องรอยความเป็นเจ้าของไว้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
ยอดอกสีหวานตั้งชูชันท้าทายสายตาคนมองชนิดที่ถ้าไม่ติดว่ากำลังให้ความสำคัญกับจุดอื่นอยู่ เขาก็จะรีบเอื้อมมือไปบีบขยี้มันให้แหลกช้ำอย่างไม่ปราณีเจ้าของ
“ฮ...ฮยองครับ” รุ่นน้องร่างสูงเปลี่ยนมาใช้เสียงออดอ้อนแทนท่าทางเรียกร้องที่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลเหล่านั้น “เมื่อไหร่จะถึงเวลา...”
สองมือจับบั้นท้ายของตัวเองแยกออกอย่างไม่เขินอาย เปิดอ้าทุกสิ่งรออย่างใจจดใจจ่อ แต่แล้วอารมณ์แห่งความสุขก็พัฒนาขึ้นไปอีกขั้นเมื่อปลายนิ้วที่เย็นและเปียกสอดล้ำเข้ามาในช่องทางเป็นความหมายว่าอีกไม่นานเกินรอ
“ซึงฮยอน อืม... วันนี้ข้างในนั้นของนายมันเยี่ยมยอดมาก”
จำนวนนิ้วที่ถูกเพิ่มเป็นสองชักเข้าออกเป็นจังหวะช้าเร็วสลับกัน เจ้าของอวัยวะพยายามควานหาตำแหน่งของบางสิ่งบางอย่างที่เขารู้ว่าอีกคนก็กำลังแอบหวังให้มันถูกพบ
“อ๊ะ อา...จง จงฮุนฮยอง ตรงนั้น!” หลังจากสอดใส่ด้วยนิ้วกันอยู่นาน ร่างกายของน้องชายตัวสูงก็กระตุกสะดุ้งพร้อมเสียงอุทานที่ไม่ว่าได้ยินก็คงเกิดอารมณ์ไปตาม ๆ กัน
“ครับซึงฮยอน ฮยองจำไว้ละนะ”
ความเสียวกระสันหยุดชะงักทันทีที่ของในนั้นถูกถอนออก อย่างไรก็ตาม ช่วงเวลาทรมานของมือกีต้าร์ริทึ่มหนุ่มมีขึ้นและหมดหายไปอย่างรวดเร็วเนื่องด้วยสิ่งอื่นที่รุกแทรกเข้ามาแทน
ไม่เคยมีคำว่า ช้าก่อนแล้วค่อยเร็ว จงฮุนกระแทกลำตัวได้แรงและหนักหน่วงจนร่างที่เป็นฝ่ายรับขย่มโยกรัว ๆ
“อะ จ...จงฮุน อ้ะ ฮยอง”
“ร้องดัง ๆ หน่อยซิ” เสียงระบายที่ยังส่งออกมาไม่สุดนั้นแอบทำให้เขาหงุดหงิดเล็กน้อย
และด้วยความหงุดหงิดนี่แหละที่ทำให้เขาเพิ่มความถี่มากขึ้นอีก คนถูกกระทำไม่กลั้นกดความรู้สึกของตัวเองอีกต่อไป เขาร้องครางดังลั่นไปตามจังหวะซึ่งมันทำให้จงฮุนรู้สึกพอใจยิ่งนัก
ร่างหนาก้มตัวลงไปรับรสชาติในโพรงปากของรุ่นน้อง บีบบังคับให้ซึงฮยอนส่งเสียงต่อไปเรื่อย ๆ ถึงแม้ว่าจะดูดดื่มกันอยู่ จุดเสียวบนหน้าอกถูกขยี้ถูล้อหยอกกับแรงสะดุ้งตัวของอีกคน
“ฮยอง อื้อ... ใจร้ายกับผมจัง” เขายื่นมือไปนวดคลึงหน้าอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อนั่นบ้าง
อะไร ๆ บนร่างของจงฮุนดูแน่นคับไปหมด มันทำให้รู้สึกดีจนไม่อยากให้ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ตอนนี้จบลง
เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาลากฟันคมของตัวเองลงมาจนถึงซอกคอที่เขาเคยจับจ้องไว้ แอบกดฝังรอยเขี้ยวแหลมตามผิวหนังขาวเนียนจนเกิดรอยแดงไปทั่ว
“ขอหน่อยนะ ซึงฮยอน”
“อะ อ๊า... ฮื่อ ฮยองครับ อ๊ะ”
เพราะหลับตาอยู่จึงไม่รู้ว่าจงฮุนจะทำอะไรกับตัวเอง แต่ทันทีที่ความเปียกชุ่มครอบงำหัวนมข้างหนึ่ง ซึงฮยอนไม่อาจต้านทานความซ่านเสียวที่ร่างกายของตนตอบรับกับสิ่งเร้านั้นได้อีก ปลายลิ้นกระดกเลียรัวบนก้อนเนื้อแข็งสร้างเสียงร้องที่น่าเกลียดจนเจ้าตัวแทบรับไม่ได้ ส่วนอีกคนกลับประทับใจและมอบรางวัลตอบแทนด้วยการเน้นย้ำสัมผัสตรงบริเวณที่เขาจดจำได้อย่างดีตั้งแต่แรก
เกือบทุกส่วนในร่างกายของซึงฮยอนถูกกระตุ้นเร้าด้วยน้ำมือของผู้ชายที่เขาคิดว่าเป็นคนรัก เว้นเพียงแต่ ส่วนสำคัญ ตรงนั้นที่ยังถูกปล่อยปละเป็นอิสระอยู่ จงฮุนก้มลงมองมันด้วยความสงสัย
“อ่า ซึงฮยอน นายทนไหวได้ยังไงนะ ปล่อยน้องตัวเองให้อยู่เหงา ๆ แบบนั้น”
“อือ... ฮยองก็ ทำให้หน่อย” คนข้างล่างเอื้อมไปจับมือคนข้างบนแล้วพาไปยังสิ่งนั้น
“หืม อย่างงี้ฮยองก็เหนื่อยอยู่คนเดียวเลยสิ” จงฮุนพูดยิ้ม ๆ
“ครับ” ซึงฮยอนยิ้มตอบ “ผมรักฮยองนะ”
บทบาทการชักรูดที่แต่เดิมถูกควบคุมด้วยมือกีต้าร์รุ่นน้องตอนนี้มีเพียงมือกีต้าร์รุ่นพี่ที่เป็นฝ่ายทำให้เขา พร้อมกันกับการบรรเลงจังหวะรัก ณ ช่องทางด้านหลัง
ตั้งแต่ทั้งสองเริ่มต้นความสัมพันธ์แบบลับ ๆ นี้ด้วยกันมา ต้องยอมรับเลยว่า สำหรับเรื่องบนเตียงแล้ว ไม่เคยมีใครทำให้ใครต้องผิดหวัง
ซึ่ง มันก็เป็นไปตามวัตถุประสงค์ที่ใครบางคนได้ตั้งเอาไว้
“ฮยอง อ๊ะ... ฮยองชอบผมมั้ย” เสียงแหบพร่าถูกส่งออกมากับสีหน้ายั่วยวน
“หืม ชอบสิ” จงฮุนตอบซึงฮยอน มือข้างที่ยังว่างจับประสานกับมือของน้อง(เกือบ)เล็กสุดของวงแน่น “ถามแปลก ๆ”
“นี่ผม อ้อนฮยองอยู่นะ”
ถึงจะเป็นการกระทำที่ค่อนข้างขัดกันกับบุคลิกของทงแซงร่างยักษ์ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ลีดเดอร์จงฮุน นั้นค่อนข้างติดอกติดใจ ซง ซึงฮยอน ในมุมนี้
“ฮยองชอบเวลานายดื้อ เวลานายงอแง” คนพูดค่อย ๆ ชะลอความเร็วทุกอย่างลง “งอแงใส่ฮยองบ่อย ๆ สิ”
“แล้วผมก็จะโดนทำโทษใช่มั้ยล่ะครับ” ซึงฮยอนแกล้งเบะปากให้อีกคนมันเขี้ยวเล่น
“ก็รู้หนิ” จงฮุนหัวเราะเบา ๆ ด้วยความรักใคร่ “ละดู ทำหน้าอะไรของนาย”
“ทำโทษผมเลยสิ”
คนได้ยินและได้เห็นใบหน้าท้าทายของคู่ร่วมรักหยุดการกระทำทั้งหมดกะทันหัน ของอุ่นยังคงคานิ่งอยู่ในตัว แต่ฝ่ามือหนากำลังเริ่มต้นบีบรูดอวัยวะที่กอบกำไว้อยู่อีกรอบ รัวและเร็วยิ่งกว่าครั้งไหน ๆ
“อา... จงฮุน อีกนิด”
เสียงร้องครางถูกส่งออกมาอย่างบ้าคลั่ง ลมหายใจหอบกับกล้ามเนื้อที่เกร็งไปทั้งตัวบ่งบอกว่าซึงฮยอนใกล้จะปลดปล่อยแล้ว
“เร็วสิ เด็กน้อย เสร็จได้แล้ว”
“ทำไม...ไม่พร้อมกันล่ะ”
จงฮุนต้องการให้ซึงฮยอนไปก่อน เขาไม่ได้ขยับอะไรอีกนอกจากมือข้างนั้น
“จงฮุน อะ ฮยอง!”
ในวินาทีเดียวกันกับที่ของเหลวชุดแรกไหลพุ่งออกมา เจ้าของมือเปลี่ยนมาจับมันไว้เฉย ๆ แต่การเคลื่อนไหวด้านหลังกลับมีขึ้นอีกครั้ง และคนที่เด็กกว่าก็รู้ว่ามันหมายถึงอะไร
ของคาวกระฉอกรดราดพุงน้อย ๆ ที่กำลังโยกกระเพื่อมไปตามแรงกระแทกจากบั้นท้าย หนนี้ไม่ได้มีแค่ซึงฮยอนที่ส่งเสียงครางกระเส่า จงฮุนเองก็แทบจะทนไม่ไหวแล้วเช่นกัน
ของคาวกระฉอกรดราดพุงน้อย ๆ ที่กำลังโยกกระเพื่อมไปตามแรงกระแทกจากบั้นท้าย หนนี้ไม่ได้มีแค่ซึงฮยอนที่ส่งเสียงครางกระเส่า จงฮุนเองก็แทบจะทนไม่ไหวแล้วเช่นกัน
“นายยังไม่เคยทำให้ชั้นผิดหวัง” สะโพกสอบขย่มเขย่าร่างภายใต้รัวถี่ “ชั้นรักนาย ซึงฮยอน”
“ครับ ผม...ก็รักฮยองนะ”
ไม่รู้ว่าที่ตื่นเต้นแบบนี้เป็นเพราะสิ่งที่ทำกันอยู่ หรือว่าเพราะเพิ่งได้ยินคำว่า รัก จากปากของชเว จงฮุน ครั้งแรกกันแน่
รุ่นพี่หัวหน้าวงพร่ำบอกรักคนที่เป็นเหมือนน้องชายคนหนึ่งในชีวิตขณะที่ร่างกายของเขาใกล้จะไปถึงจุดสุดยอด ทั้งคู่ยกมือขึ้นสอดประสานกัน ฝ่ายหนึ่งพยายามถ่ายทอดอาการเกร็งผ่านแรงบีบในขณะที่อีกฝ่ายก็รีบเร่งคนที่ตัวเองรักไปให้ถึงฝั่งฝัน
“ฮยอง ใส่มันเข้ามาสิครับ” ร่างที่อิดโรยมองจ้องใบหน้าหล่อราวเทพบุตรตาไม่กระพริบ “ใส่เข้ามาในตัวผม...นะ”
ยังไม่ทันขาดคำ เขาก็รับรู้ได้ถึง สิ่งสำคัญ ที่ถูกอัดฉีดเข้ามา
สิ่งสำคัญ ที่ทำให้ซึงฮยอนยิ่งอยากตะโกนบอกรักชายที่กำลังสวมกอดเขาไว้อยู่ครั้งแล้วครั้งเล่า
จงฮุนถอดถอนความเป็นชายของตัวเองออกมากลางคัน ถึงจะรู้สึกเสียดายแต่คนที่ต้องการอีกอย่างหนึ่งก็ไม่ได้ว่าอะไร ร่างหนาเคลื่อนกายขึ้นมาด้านหน้าก่อนจะเค้นเอาส่วนที่เหลือออกมาสมทบกับของอีกคนที่มีอยู่ก่อนหน้านี้
“เหนื่อยแล้วเหรอ”
คู่ขาของเขาตอบคำถามด้วยการพยักหน้าเบา ๆ ไม่ได้เอ่ยออกมาเป็นคำพูด สายตาปรือสื่อความหมายเหมือนซึงฮยอนกำลังน้อยใจอะไรบางอย่างอยู่
“กลัวฮยองจะบอกว่าคืนนี้อยู่ด้วยไม่ได้สินะ”
“ครับ”
“สำหรับครั้งที่แล้วอาจจะใช่...” เขาพูดพลางล้มตัวลงนอนเอามือเท้าหัวอยู่ข้าง ๆ “แต่ครั้งนี้ ฮยองจะอยู่กับนายนะ”
จงฮุนสังเกตเห็นแววตาดีใจจากอีกคน มือหนายื่นไปจับคางของรุ่นน้องให้หันมาทางเขาพร้อมกับมอบจูบหนึ่งทีบนริมฝีปากบาง ซึงฮยอนรู้สึกมีความสุขบนความไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่รุ่นพี่คนนี้จะเบื่อและทิ้งเขาไป
จริงอยู่ที่ทั้งคู่รู้จักกันมานานเกือบสิบปี เขาเองก็รู้อยู่แก่ใจดีว่าจงฮุนเป็นคนยังไง
แต่สิ่งที่เขาไม่รู้เลยคือ จะต้องทำอย่างไรเพื่อรักษาผู้ชายคนนี้ไว้กับเขาตลอดไป
“ซึงฮยอน”
“...”
“เป็นของเล่นที่น่ารักของฮยองแบบนี้ไปนาน ๆ นะ”
- จบ -
⋯⋯⋯ ⋯⋯⋯ ⋯⋯⋯
⋈สาส์นจากไรท์เตอร์: ขอบคุณที่ทนอ่านมาจนถึงตรงนี้ ชอบมั้ย ชอบมั้ย 555
No comments:
Post a Comment