FTISLAND & CNBLUE Oneshot
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
The Bassist Story
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Genre: Crossband, Bromance
Pairing: Lee Jungshin x Lee Jaejin
Rating: PG-13
╰☆╮
╰☆╮
“ฮยอง จะไปไหนอะ”
“ขอชั้นแวะไปเช็คเครื่องดนตรีในห้องแปบนึง”
“อ่าๆ รีบมานะ ท้องผมเริ่มร้องละ”
อีกไม่กี่นาทีจองชินและเพื่อนร่วมค่ายอีกสี่ห้าคนจะไปกินเนื้อย่างด้วยกัน แต่เขาก็ไม่ลืมที่จะกลับห้องซ้อมไปตรวจดูว่าเบสของตนเองถูกเก็บไว้อย่างดีแล้วหรือยัง
เสียงประตูเปิดทำเอาคนที่(แอบ)อยู่ในห้องสะดุ้งตกใจ คนที่เข้ามาใหม่ก็รู้สึกประหลาดใจเช่นเดียวกัน
“อ้าว แจจิน มาทำอะไรอยู่ในนี้”
“เอ่อ…” สีหน้าของคนที่มีความกังวลอยู่ในใจปรากฏฟ้องออกมาอย่างชัดแจ้ง
จองชินก็อยากจะชวนเพื่อนสนิทของเขาคนนี้ไปกินข้าวด้วยกันนะ แต่คิดอีกที ไม่เอาดีกว่า
“เห้อ เรื่องนั้นอีกแล้วใช่มะ”
“อือ” แจจินพยักหน้าช้าๆ หลบสายตาร่างสูงที่กำลังจ้องเขาเขม็ง
จองชินเงยหน้ามองดูนาฬิกาบนฝาผนัง นี่ก็ยังไม่ถึงเวลาข้าวเย็น คนข้างนอกน่าจะยังทนรอเขาได้อีกนิดนึง
“ชั้นขอนั่งด้วยนะ” มือเบสวงรุ่นน้องเดินมานั่งบนพื้นข้างๆแจจิน
“คราวนี้เป็นอะไรไหนบอกหมอซิ”
ไม่มีเสียงตอบรับ…
“นี่ เราเป็นเพื่อนกันมาจะสิบปีแล้ว ไม่มีอะไรที่นายไม่เคยบอกชั้น กะอีเรื่องแค่นี้นายจะอายอะไร”
“จองชิน ชั้น ไม่ได้อาย”
“อ่างั้นก็เล่ามาสิ เครียดอะไรอยู่เพื่อน”
เขารู้ว่าก่อนหน้านี้แจจินร้องไห้...
เขารู้ว่าหลายๆวันที่ผ่านมา แจจินเอาแต่ร้องไห้
ไม่อย่างงั้น ตาตี่ๆนั่นมันคงไม่ปูดบวมขนาดนี้
“ชั้น ยังคิดถึงเค้าอะ”
“ว่าแล้ว”
“ถ้านายรู้แล้วจะถามชั้นอีกทำไมเนี่ย” แจจินโวยวาย
เนี่ยแหละ อี แจจิน ผู้ที่เพิ่งเลิกรากับคนรักที่คบกันมานานถึงเจ็ดปี ไม่มีใครรู้เหตุผลว่าอะไรทำให้เขาทั้งคู่หมดรักกัน เขาบอกกับจองชินแค่ว่า ตนไม่ได้เป็นฝ่ายบอกเลิก
“ก็หมอนั่นมันบอกว่าพวกนายยังเป็นเพื่อนกันได้อยู่ไม่ใช่เหรอ” น้ำเสียงในคำถามนี้แฝงความรู้สึกลำไยผู้ชายขี้แงข้างๆ
“ก็เออ แต่มันไม่เหมือนกันปะวะ ตอนเป็นแฟนกับตอนเป็นเพื่อนอะ นายจะไปเข้าใจอะไรห้ะจองชิน”
ประโยคนี้เล่นเอาซะคนตัวสูงใบ้กิน แจจินกล้าพูดแบบนั้นก็เพราะจองชินยังไม่เคยมีแฟนแบบเป็นตัวเป็นตนจริงจังสักคน
“ชั้นคิดถึงตอนที่ เราอยู่ด้วยกัน ตอนที่เรา…”
คนที่ฟังอยู่รีบหันกลับไปมอง สีหน้าลุ้นเต็มที่ว่าแจจินกำลังจะพูดอะไร
“...จูบกัน”
“นี่ แจ๊จ”
“อะไร”
“จูบชั้นแทนสิ”
เขาคิดบ้าอะไรอยู่ถึงพูดออกไปแบบนั้น
คนได้ยินตอนนี้หน้าเหวอไปแล้ว
“นายจะบ้าเหรอจองชิน!”
ใช่ เขาบ้า
บ้าที่ยังแอบรักเพื่อนสนิทคนนี้มาได้ถึงเจ็ดปี
ซึ่งก็เป็นเวลาเท่ากันกับที่แจจินคบหาอยู่กับหมอนั่น
“ก็ มันอาจจะช่วยให้นายไม่ต้องเรียกร้องหามันอยู่แบบนี้ไง”
แจจินนั้นก็บ้าพอๆกับเขาแหละ เลิกกันไปตั้งเดือนนึงแล้ว ทำไมยังเอาแต่พร่ำเพ้อหาเจ้านั่นอยู่ได้
“จูบกันแบบเพื่อนไง ไม่ลองไม่รู้หรอกนะ”
“...”
“ตอนนายคบอยู่กับมันคงได้ดูดปากกันเป็นร้อยครั้งพันครั้ง ถึงตอนนี้นายอาจแค่อยากจูบ… แบบ แค่เหงาปาก เหงาลิ้น อะไรเทือกๆนั้นน่ะ”
อาจฟังดูหยาบคาย แต่สองคนนี้สนิทกันเกินกว่าจะมาคิดเล็กคิดน้อยกับคำพูดแค่นี้
‘ก็จริง...’
“ว่าไง” จองชินเคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ เขาทำทีเป็นไม่ได้คิดอะไร แต่ในใจนั้นโคตรคิด
‘รอมาตั้งนาน แม้ว่าตอนนั้นนายจะยังไม่ได้รักชั้น
แต่ตอนนี้ ชั้นจะพิสูจน์ให้นายเห็นว่า เพื่อนคนนี้เนี่ยแหละที่อยู่เคียงข้างนายเสมอ’
แจจินหันมาสบตาเขา ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอขึ้นเล็กน้อยโดยที่เจ้าตัวไม่ได้ตั้งใจ
จองชินทึกทักเอาเองว่านั่นคือการตอบรับคำเชิญ เขาหลับตา ยื่นหน้าเข้าไปเร็วจนสองปากกระแทกกันเบาๆ จูบที่มาจากการแอบรักข้างเดียวถูกฝากประทับลงไปอย่างอ่อนโยนและยาวนาน
ด้วยบริบทหลายๆอย่างทำให้เขาไม่สามารถบอกรักอีกคนด้วยประโยคคำพูด แต่จองชินก็ได้ส่งความรู้สึกของตนเองออกไปจนหมดเกลี้ยงผ่านทางจุมพิตนี้ และที่สำคัญไปกว่านั้น…
แจจินเองก็รับรู้มัน
ไม่ว่าโชคจะเข้าข้างเขาหรือไม่ อย่างน้อย เพื่อนคนนี้ก็ได้สารภาพความในใจทั้งหมดแล้ว
‘แจจิน ขอโทษนะถ้าชั้นจะ...’
ทำเกินกว่าที่บอกไว้ ลิ้นอุ่นพยายามสอดแทรกริมฝีปากเข้าไป แจจินครางประท้วงออกมาเบาๆ ทีแรกจะไม่ยอม แต่สุดท้ายก็เปิดทางให้
‘นี่น่ะเหรอจองชิน จูบแบบเพื่อนของนาย’
ปัง!
“ฮยอง ผมหิวจะตายอยู่แล้ว ทำไมช้าจั---”
…
ทันทีที่ได้ยินเสียงและรู้ว่าคนที่ผลักประตูห้องเข้ามาคือใคร จองชินรีบผละตัวเองออกด้วยความตกใจ ด้านแจจินก็เงิบจนนิ่งค้างไปแล้ว
“ซ...ซึงฮยอน!”
คนนี้แหละ หมอนั่น ที่จองชินหมายถึง
- จบ -
No comments:
Post a Comment