▘ ▙ ▚ ▛ ▜ ▝ ▞ ▟ ■ Amelioration ▘ ▙ ▚ ▛ ▜ ▝ ▞ ▟ ■
Part 1
genre:drama, sci-fi, yaoi
rating:pg-13
-
-
▞ next part >
ผมไม่ได้ถูกไล่ออก
แต่ ผม กับ อุดมการณ์จำนวนหนึ่ง
ขอออกมาจากที่แห่งนั้นเองต่างหาก
ชีวิตอันแสนไร้อนาคตหลังจบสิ้นการทำงานเป็นขี้ข้าให้พวกรัฐบาลของ
ซง ซึงฮยอน ยังคงดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ เช่นเดียวกับสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ในตอนนี้
สองเท้าก้าวเดินไปตามท้องถนนที่เต็มไปด้วยกิเลสของพวกคนรวย
ซ่องและผับนับสิบผ่านตาเขาไปแต่ก็ไม่ได้ทำให้ชายคนนี้เกิดอาการ อยาก ขึ้นมาแต่อย่างใด
เขาตามหาอะไรบางอย่างอยู่
และดูเหมือนว่าจะเจอมันเข้าแล้ว
“แฝดสอง สภาพยังใหม่
อื้ม... ถือว่าโชคดีไม่ใช่เล่น”
นักวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์ร่างสูงก้มลงพิจารณาซากหุ่นยนต์
AI ขนาดเท่ามนุษย์คู่หนึ่งที่นอนสลบอยู่ข้างถังขยะในซอกตึกที่ทั้งมืดและสกปรกใจกลางย่าน
ZOLONE
“พวกแกจะต้องขอบคุณชั้น
ที่มอบชีวิตใหม่ให้”
หลังจากกลับไปเอารถเพื่อมาขนเจ้าสิ่งประดิษฐ์เหลือทิ้งสองตัวไปยังบ้าน
ซึงฮยอนหันไปพูดคุยกับพวกมันอย่างภูมิอกภูมิใจ
ช่างเป็นเรื่องน่าบังเอิญเสียจริงที่เขาได้พบกับ
ว่าที่คนรับใช้ ที่มีสภาพสมบูรณ์เช่นนี้
ไฟทุกดวงในห้องปฏิบัติการสว่างจ้าขึ้น
มนุษย์เทียมตัวแรกถูกนำมาวางไว้บนโต๊ะทดลอง
แล้วเจ้าของหุ่นยนต์คนใหม่ก็ได้มีโอกาสเพ่งจ้องมองดูมันใกล้ ๆ
อย่างจริงจังเป็นครั้งแรก
“หน้าตาดีใช้ได้นะเรา”
ซึงฮยอนวิจารณ์บุคลิกรูปร่างของขยะที่เขาเก็บได้อยู่ในใจ
หันกลับสลับไปมาระหว่างตัวนี้กับอีกตัวที่ยังนอนหลับไหลอยู่บนพื้น
ทั้งคู่มีลักษณะภายนอกทุกอย่างเหมือนกันเป๊ะ
ๆ แต่ก็ดูเป็น AI ที่มีเอกลักษณ์เกินกว่าจะเป็นพวกหุ่นยนต์หน้าโหลทั่วไปที่โรงงานผลิตออกมาคราวละหลายร้อยตัว
“คงไม่แปลกหรอกมั้ง ก็พวกแกมาจากย่าน ZOLONE”
ย่านที่เต็มไปด้วยราคะ
แหล่งมั่วสุมของพวกชนชั้นสูงที่คลั่งไคล้เซ็กส์ในทุกรูปแบบ ZOLONE มี AI มากมายหลายชนิดที่พร้อมรับใช้และตอบสนองความหิวกระหายโดยไม่ต้องไปพึ่งมนุษย์ด้วยกันเอง
ไม่ละเมิดกฎหมาย และไม่ผิดศีลธรรม
จะว่าเป็นเพราะเห่อก็ใช่
นักวิทยาศาสตร์หนุ่มใช้เวลาตลอดทั้งคืนไปกับการติดตั้งโปรแกรมให้หุ่นยนต์ทั้งสองตัวแบบแทบจะยกเครื่องใหม่หมด
ชุดคำสั่งปัจจุบัน
...รีเซ็ท
ข้อมูลความทรงจำ
...เก็บไว้
ระบบสร้างปฏิสัมพันธ์กับมนุษย์
...ใช้งาน
โดยยังมีสี่ฟังก์ชันหลัก ๆ
ที่เขาต้องใส่ลงไปเพิ่ม ซึ่งได้แก่ โปรแกรมทำความสะอาด โปรแกรมทำอาหาร
ทักษะการใช้งานอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ และระบบเชื่อฟังคำสั่งผู้เป็นเจ้านาย
“เอาล่ะ เสร็จเรียบร้อย”
ร่างสูงบิดขี้เกียจขจัดความง่วงออกจากร่างกายขณะเดินอ้อมโต๊ะไปยังด้านหลังของ
AI แฝดที่ตอนนี้ถูกจับให้นั่งตัวตรงอยู่
“เหมือนกันจนเกือบแยกไม่ออก”
ตัวช่วยหนึ่งเดียวที่สามารถบอกได้ว่าใครเป็นใครก็คือซีเรียลนัมเบอร์ตรงข้อมือขวาของหุ่นยนต์แต่ละตัว
แต่คนที่คลุกคลีกับคอมพิวเตอร์มานานอย่างซึงฮยอนนั้นรู้ดีว่าพวกทาสรับใช้คนรวยเหล่านี้ล้วนถูกออกแบบมาให้มีลักษณะนิสัยที่แตกต่างกัน
เพราะฉะนั้น
“อยู่ไปเรื่อย ๆ
เดี๋ยวก็แยกออกแหละเนอะ”
เขาล้วงมือไปหยิบรีโมทคอนโทรลขนาดเล็กสองอันในกระเป๋าเสื้อ
สายตาเฝ้ามองดูผลงานรียูสชิ้นล่าสุดของตัวเองอย่างมีความหวัง
“พร้อมจะตื่นมาเจอโลกอีกครั้งรึยัง เจย์วัน
เจย์ทู”
-
▞ next part >
No comments:
Post a Comment